پاپ آرت:
هنر پاپ (Pop Art) یا هنر مردموار یک جنبش هنری بود که در سالهای دهه ۶۰-۱۹۵۰در انگلستان و آمریکا به وجود آمد.
هنر پاپ یکی از جنبشهای اصلی قرن بیستم بود.
دستمایهٔ
اصلی هنرمندان این سبک فرهنگ مردمی،تولیدات انبوه،تبلیغات محیطی یا
تلویزیونی،بسته بندیها و در کل هر آنچه مردم بیش از میدیدند از چیدمان
۱۰۰ قوطی کنسرو سوپ گرفته تا سریوگرافی پرترهٔ مونالیزا. این سبک را
میتوان یک سبک روشنفکرانه با نگاهی انتقادی به مصرف گرایی به خصوص در
آمریکا دانست.
پیشینه:
کلمه هنر پاپ یا Pop Art را جون مکهله (John McHale)در سال ۱۹۵۴ به وجود آورد.
آقای مکهله معنی هنر پاپ را در یک نمایشگاه در انگلیستان به ریچارد همیلتن (Richard Hamilton) توضیح داده بود. سه یا چهار ماه بعد، آقای همیلتن طی نامهای معنی هنر پاپ را تبیین کرد.
در این نامه همیلتن گفته بود که هنر پاپ یک هنر جوان،ارزان،مردمی،فانی،مصرف گرا، کنایه آمیز،شهوت انگیز،فریبنده و یک تجارت بزرگ است.
در سال ۱۹۵۸ کلمهPop Art را برای اولین بار در مجله Architectural Digest چاپ کردند.
به زودی یک جنبشی به وجود آمده بود و از اواسط دهه ۱۹۶۰ کاملا شناخته شده بود.
هنر
پاپ را دادای نیمه دوم قرن بیستم نامیدند. جنبش هنر پاپ در اخرین سالهای
دهه ۱۹۵۰ در انگلستان به وجود آمد و در آمریکا به نقطه کمال خود رسید.
جنبش پاپ آرت :
عبارت پاپ آرت مختصر پاپیولر آرت (هنر توده) است.
نام این جنبش همه چیز در باره خودش را آشکار میکند.
پاپ آرت میخواست هنر را دوباره به زندگی روزانه مردم بیاورد.
این جنبش در واکنش به نقاشی آبستراکت به میان آمد و ادعا میکرد جنبش آستراکت بیش از حد سوفسطایی و نخبه گرا است.
تصاویر مورد پسند هنرمندان پاپ اشیا از زندگی روزمره بود بطور مثال قوطیهای سوپ برای اندی وارهول و کمیدی برای روی لیشتیستین.
خصوصیت گرایش جنبش پاپ آرت استفاده وارهول از سیریگرافی، یک شیوه فوتو ریلستیک و توده پسند پرینت میکنگ بود.
پاپ آرت با فشار وارد مطبوعات و اعلانات شد.
تفاوت بین هنرهای زیبا و هنرهای اعلانات بازرگانی بطور ارادی از بین رفت.
مثال بسیار خوب پوش البمهای موسیقی سالهای شصت است.
شخصیت مکتب فکری بدون شک اندی وارهول (۱۹۸۷-۱۹۲۸) بود.
نامهای بزرگ دیگر جاسپر جانس، رابرت روشنبرگ، دیود هاکنی، کلیس اولدنبرگ، روی لیشتیستین، جورج سیگال، وین یا جمیز روزنکویست بودند.
جنبش پاپ آرت عمدتا یک جنبش هنری آمریکایی و بریتانیایی بود.